Drukdoende spelers vangen ons op als we een grote loods in het Gentse Arsenaal binnenstappen We moeten meehelpen aan de opbouw van het decor. Dunne balken, bouten en ander materiaal gaan van hand tot hand om te sleutelen aan een constructie van driehoeken. Iedereen moet meedoen , van het jongste kind, hun ouders tot de zeldzame grootvader.

Twee spelers (Patricia Kargbo en Michiel Soete) trekken vervolgens een kostuum aan. Deze ontwerpen van Leentje Kerremans verhaspelen diverse religies. Je herkent een witte albe, een katholiek kledingstuk, maar daarboven dragen ze een kleurrijke orthodoxe kazuifel, en ze hebben een wat gekke mijter op het hoofd. Zijn we hier bij een sekte binnengelokt?

Kargbo en een groep volgelingen onthullen dan een driehoek. Ze leggen uit dat de driehoek de eerste en belangrijkste bouwsteen van de wereld is. Om die reden verzoeken ze het publiek de driehoek te eren. Ze nemen zelf het voortouw in een processie. Een rookmachine en wierook luisteren het ritueel op. De driehoek wordt doorgegeven als een heilig voorwerp. Het publiek neemt gretig deel aan de optocht: enthousiast zwaaien ze met vlaggetjes en scanderen ze met de voorzeggers mee.

Tot de driehoek breekt. Even is er een moment van paniek, maar meteen ontstaan er twee groepen: de ene wil nu het vierkant eren, de ander kiest voor de cirkel. Dat ontaardt in een ideologische strijd. Het publiek vindt het fijn om tot één van de twee kampen  te behoren, en in de ander een tegenstander te zien. De  constructies, die het publiek zelf bij aanvang hielp bouwen worden nu als gevechtstoren ingezet in wat een kleine godsdienstoorlog lijkt.

Deze uitvoerders hebben dan ook alle kneepjes van massamanipulatie onder de knie.     

De rust keert pas weer als de ‘magische’ driehoek hersteld wordt, en weer een centrale rol krijgt in een fijn acrobatennummer van Thomas Decaesstecker. Zo wordt de vrede hersteld.

Deze ‘Set-Up’ is een voorstelling vol spelplezier – voor de deelnemers én het publiek. Ik blijf het verrassend vinden hoe makkelijk een groep mensen (van jong naar oud) ingaan op alle voorstellen van enkele energieke leiders. Deze uitvoerders hebben dan ook alle kneepjes van massamanipulatie onder de knie. Op het eerste gezicht mikt de voorstelling op geestigheid en plezier, maar die verbergt een tweede, wat verontrustende boodschap. ’s Avonds zie ik op de televisie de fratsen van Donald Trump in Maison Square Garden: is zijn publiek niet even gewillig en even opgetogen door het spektakel van een clown die president wil worden? Van de Kopergietery en Be Flat naar Trump is wellicht een te wilde sprong, maar het is toch fijn om achter al de fun nog een diepere laag te ontwaren. De voorstelling doet zich evenwel niet als waarschuwing voor.

Deze 'Set-Up' is een unieke voorstelling, die stoelt op een fascinerend scenografisch concept (Giovani Vanhoenacker). Ze is ook een mooi voorbeeld van de totale actieve deelname van het publiek. Bouwen, sleutelen en met witte vlagjes zwaaien maken ook bij het publiek een grote dosis spelplezier los. Zonder de deelname van jong en oud zou er trouwens geen voorstelling zijn.